- 1524 r. – najazd turecki i tatarski w celu wymuszenia rozejmu na królu Zygmuncie.
- Wrzesień 1524 r. – legat Klemensa VII kardynał Burgio namawia króla do antytureckiej krucjaty i udania się na Węgry w celu wsparcia króla Ludwika.
- Krzycki odradza królowi z kilku powodów:
- brak spokoju w kraju,
- wysokie koszty ratowania Węgier,
- brak gwarancji sukcesu,
- Zygmunt odmówił udziału w krucjacie i wysłał na Węgry Krzyckiego i Jana Wieczwińskiego.
- Październik 1524 r.:
- na sejmie w Budzie zachęca skłócone stronnictwa węgierskie do pojednania, zgody;
- wzywał do zabezpieczenia granic, ponieważ Węgry były zbyt słabe, by prowadzić wojnę a nawet się bronić;
- namawiał do unikania wojny i zawarcia pokoju z Solimanem (z Turcją);
- przedtswił raport królowi o sytuacji na Wegrzech, był tak pesymistyczny i krytyczny, że na przełomie stycznia i lutego 1525 r. postanowiono wysłać poselstwo do Turcji;
- Krzycki zauważył, że na Węgrzech panuje powszechna nienawiść do Niemców, a Turków mają za przyjaciół, gotowi są nawet iść z nimi na Niemców.
- Po powrocie z Węgier Krzycki wydaje mowę Kallimacha wzywającą do antytureckiej krucjaty. Była to przebiegła rozgrywka, ponieważ Krzycki grał teraz kartą turecką, by za chwilę usprawiedliwić hołd pruski.
- Wobec roszczeń papiestwa i cesarstwa przyśpieszono rokowania z Albrechtem. Prowadził je Krzycki i w ten sposób odrzucono roszczenia papiestwa i cesarstwa, Natomiast konieczność przeprowadzenia sekularyzacji tłumaczył Krzycki m.in. koniecznością pomocy Węgrom (zakon krzyżacki stanowił zagrożenie i król nie mógł wspierać Ludwika).
1526 r. – klęska Węgier pod Mohaczem i śmierć króla Ludwika:
- Krzycki przeciwko unii personalnej z Węgrami z powodów zbyt wielkich kosztów podnoszenia kraju z ruiny;
- pokój z Turcją musiałby być zawarty za wszelką cenę, a to byłoby nie do przyjęcia;
- w listopadzie udaje się z misją na Węgry, by nieoficjalnie starać się o koronę; wszystkich uprzedził jednak Jan Zapolya;
- Krzycki wezwał króla do zacieśnienia związków z królem Janem, przeciwko tym, którzy niegodnie przeciwko niemu spiskują (Habsburgowie);
- Na Węgrzech usłyszał po raz kolejny pogróżki Austriaków pod adresem Polski, grożono atakiem Wasyla na Litwę (na wezwanie Wiednia), jeżeli Polacy nie wycofają się z Węgier;
- Wg Criciusa Polska tym bardziej powinna wspierać Zapolyę, który był kartą w naszych rękach umożliwiającą rozbicie sojuszu moskiewsko-niemieckiego;
- W kwietniu 1528 r. dociera do Polski wiadomość, że Hieronim Łaski bez zgody króla i podkanclerzego Tomickiego zawarł układ z Turcją przedłużający o 10 lat zawieszenie broni. Wywołało to wielkie oburzenie i chciano ukarać Łaskiego, ale w jego obronie stanął Krzycki, odwlekając karę. Gdy ruszyła turecka ofensywa, zjawił się w Polsce Hieronim Łaski cały przebrany za Turka, opowiadał o sukcesach i wyprawie na Wiedeń. Wykorzystał to Zapolya i jego zwolennicy w Polsce.
- 1530 r. zjazd w Poznaniu
- negocjacje pokojowe w sprawie Węgier,
- gra na czas posłów austriackich wzywających do antytureckiej krucjaty;
- Krzycki kompromituje ich, przedstawiając dowody potajemnego znoszenia się Ferdynanda z baszą Belgradu;
- zwolennicy pokoju z Turcją zyskują mocne dowody dwulicowości niemieckiej;
- Październik 1532 r. :
- Piotr Opaliński udaje się do Turcji, by prosić nie o rozejm, lecz o trwały „wieczysty” pokój;
- Krzycki pisał 14 kwietnia 1533 r.: „Albowiem takie co kilka lat zawieranie rozejmu nic innego jak tylko podejrzenie u niego wzbudzają, że szuka się sposobności do wystąpienia przeciwko niemu, lecz i obecne czasy to wymagają, by każdy troszczył się o swe sprawy według konieczności niż godności.”
- 21 kwietnia 1533 r. pisał: „Z listu Waszej…”